de longcapaciteit

Mensen met een goede zuurstofopnamecapaciteit zullen zich fitter voelen dan mensen met longproblemen. Een goede longcapaciteit (longfunctie) is daarvoor van cruciaal belang. We meten daarvoor de longinhoud. Deze meting gebeurt aan de hand van de spirometrie.  

Een spirometrie gebeurt met een spirometer. Dit is een apparaat verbonden met een slangetje in rubber of karton waarin de patiënt moet blazen. Hiermee wordt de longfunctie direct gemeten. De resultaten worden grafisch weergegeven op een spirogram en kunnen automatisch vergeleken worden met referentiewaarden.

Volgende begrippen zijn daarbij belangrijk:

• Het ademvolume is de hoeveelheid lucht die je uitademt in rust. Bij de inademing zijn er wel spieren betrokken. De uitademing gaat onder invloed van de zwaartekracht.
• De vitale capaciteit is de hoeveelheid lucht die je uitademt na een hele diepe inademing en een krachtige uitademing. Bij het bepalen van de vitale capaciteit worden bij de uitademing de buikspieren en de binnenste tussenribspieren gebruikt.
• Zelfs na een hele diepe uitademing blijft er nog lucht achter in je longen. Deze achtergebleven hoeveelheid lucht noemen we het restvolume.
• De totale longcapaciteit is de werkelijke inhoud van de longen. Deze bestaat uit de (te meten) vitale capaciteit en het restvolume van de longen.

OPDRACHT

Bekijk de volgende filmpjes over het meten van het ademvolume, de vitale capaciteit, het restvolume en de totale longcapaciteit. Het gebruik van de spirometrie en een spirogram wordt hierbij toegelicht. 

Wat voor soort spirometer gebruiken ze hier? 

Zou je dit kunnen gebruiken in een klasomgeving? 

Hoe zou je dit toepassen?

de VO2max

De VO2max of het maximale zuurstofopnamevermogen is het maximale volume (V) zuurstofgas (O2) dat het menselijk lichaam per tijdseenheid kan transporteren en metaboliseren bij lichamelijke inspanning, gemeten op zeeniveau.

Algemeen wordt aangenomen dat je VO2max de belangrijkste graadmeter is voor jouw conditie. Je VO2max geeft aan hoe goed je lichaam in staat is om de ingeademde zuurstof om te zetten in energie. Hoe hoger dat getal, hoe efficiënter je lichaam zuurstof gebruikt om energie te leveren.

De VO2max wordt uitgedrukt in een absolute waarde van aantal liters zuurstof per minuut (l/min) of een relatieve van aantal milliliters zuurstof per kilogram lichaamsgewicht per minuut (ml/kg/min). De laatste methode wordt vaak gebruikt om het uithoudingsvermogen van atleten onderling te kunnen vergelijken.

Andere formules om de VO2max te meten, kunnen formules op basis van hartslag zijn. Deze formules geven echter maar een schatting en zijn dus weinig betrouwbaar. Een voorbeeld van zo'n formule is: maximale hartslag / hartslag in rust. Dat getal vermenigvuldig je met 15.

Ook de bekende coopertest is een methode om tot een schatting van de VO2max te komen. Daarbij moet je in 12 minuten een zo groot mogelijke afstand hardlopen. De formule die daarbij wordt gebruikt is d12-505/45, waarbij d12 staat voor de afgelegde afstand in meters.